Herkese merhaba, ben Dobby! Kısa bacaklı, hep aç, çok hızlı ve aşırı sevgi dolu bir köpeğim. Anne ve babam bir zamanlar sokaklarda yemek arayan, soğukta titreyen canlardı. Beni doğduktan kısa süre sonra sahiplenen manevi annem sayesinde ise benim sıcacık bir yuvam var ama dışarıdaki dostlarımızı unutmuş değilim!
Beni tanıyorsunuz, her zaman karnım aç! Evde bile mama kabımın başında "Belki biri yanlışlıkla bir ödül maması verir" diye bekleyen biriyim.
Ama dışarıda, benim kadar şanslı olmayan koca yürekli dostlarım var. Onlar için mama bulmak hiç de kolay değil. Bir öğün yemek için saatlerce çöp karıştıran, bir parça ekmek için kilometrelerce yol yürüyen canlar var.
Bazı insanlar, "Ama biz onları seviyoruz, sokakta da mutlu oluyorlar!" diyor. Evet, sevginiz çok değerli! Ama sadece sevgiyle karın doymuyor. Soğukta titreyen bir köpeğe "Seni seviyorum" demek, ona bir kap mama vermediğiniz sürece, pek bir işe yaramıyor.
Şimdi size minik ama çok büyük bir iyilikten bahsedeceğim: Eğer her gün bir kap su ve bir avuç mama koyarsanız, bir sokak hayvanının günü değişir. Kocaman aç bir karın, sizin ufak bir yardımınızla mutlu bir şekilde doyabilir. Bir mama kabı koyduğunuz o köşe, bir sokak köpeği veya kedisi için koca bir ziyafet sofrası olabilir.
Ve unutmayın, bir hayvanın açlıkla mücadele etmesine göz yummak yerine, ona destek olmak sizin elinizde. Benim gibi şanslı olup sıcak bir yuvaya kavuşanlar azınlıkta. Ama dışarıdaki dostlarımın aç kalmaması için hep birlikte bir şeyler yapabiliriz.
Şimdi, hadi bakalım, kapınızın önüne bir kap mama koyuyor muyuz? Hatta belki bir ödül maması da eklersiniz, ne dersiniz? Sonuçta sevgi güzel şey ama mama da lazım!
Hav hav!
Sevgilerimle, Dobby.
