Zamanla makineleşmenin artmasına rağmen işini el emeğiyle yapmaya devam eden Kılıç, “Bu işi Güneydoğu’da yapan kalmadı” diyerek mesleğini ayakta tutmak için mücadele ediyor.
“10 yaşında başladım, 50 yıldır aynı dükkandayım”
Siirt merkezdeki küçük atölyesinde çalışmalarını sürdüren Aydın Kılıç, saraciye mesleğinin artık unutulmaya yüz tuttuğunu söyledi.
“Babamla beraber 50 yıldır bu dükkandayım. 10 yaşından beri deriyle uğraşıyorum. Eskiden at eyerleri, tabanca ve bıçak kılıfları yapardık. Şimdi en çok kemer yapıyoruz, o da en önemli gelirimiz. 3 çocuğum var, kazancımız belli değil ama geçiniyoruz.”
“Eskiden her şey el işiydi, şimdi makineler aldı”
Kılıç, mesleğin teknoloji karşısında giderek gerilediğini ifade etti:
“Eskiden gelirimiz daha fazlaydı ama şimdi her şey makineleşti. Ben hâlâ elle yapıyorum, hepsi makine oldu. Çırağım yok. Bu işi Güneydoğu Anadolu’da yapan yok diyebilirim. İçeride eski bir eyer var, eskiden onlardan çok satardık. Şimdi onlar antika oldu.”
“El emeği göz nuru meslekler yok oluyor”
Aydın Kılıç, saraciye mesleğinin yaşaması için çırak yetişmesi gerektiğini belirterek gençlere çağrıda bulundu:
“Bu iş sabır ister, emek ister. Artık kimse el emeğine yönelmiyor. Her şey makineye döndü. Ama ben bu mesleği yaşatmaya kararlıyım. El işi, göz nuru ürünlerin değeri her zaman farklıdır.”
Yarım asırlık deri ustası geleneksel zanaati yaşatıyor
Siirt’te el işçiliğiyle kemer, çanta, bıçak ve silah kılıfı üreten Kılıç, bölgedeki son saraciye ustalarından biri olarak biliniyor.
Atölyesinin duvarlarında geçmişten kalma eyerler, kemer tokaları ve deri kalıplarıyla dolu raflar, geçmişin el sanatlarının izlerini bugüne taşıyor.
